25.2.13

Πέντε

«Ήμουν απλά απροστάτευτος. Θυμάμαι πως δεν ήθελα καθόλου να πηγαίνω στο σπίτι μου. Από τη στιγμή που έμπαινα μέσα ξεκινούσε το καθημερινό μου μαρτύριο. Οι στιγμές που έφευγα από το σπίτι για να πάω στα Αγγλικά μου, ήταν οι πιο ωραίες. Αισθανόμουν υπέροχα, ξέγνοιαστος. Οι βαθμοί του τριμήνου έφεραν το τέλος, ακόμα και αυτών των λίγων χαλαρών στιγμών. Είχα δύο 8άρια. Το ένα στα αρχαία, το άλλο στα μαθηματικά. Στα Γαλλικά είχα 15. Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση.

«Η μαμά πήγε και πάλι στο σχολείο να δει τους καθηγητές. Η καθηγήτρια των αρχαίων και η καθηγήτρια των μαθηματικών ήταν αποφασισμένες να με αφήσουν μετεξεταστέο για να πάρω το μάθημά μου, και μάλλον καλώς έπραξαν, από τη πρώτη Γυμνασίου και μετά έγινα πολύ καλός στα αρχαία και τα μαθηματικά δεν μου προκαλούσαν πλέον ίκτερο. Η Γαλλικού είχε να πει πως η κατάσταση μου, η αρρώστια μου, δεν είχε βελτιωθεί. Το κλίμα στο σπίτι άλλαξε. Πολύ.

«Την ίδια μέρα αντιμετώπισα της συνέπειες μιας κατάστασης που δεν είχα επιλέξει. Γυρίζοντας σπίτι τα άκουσα για τους βαθμούς μου, τα άκουσα για το Game Boy, για τα Pokemon, για ότι με έκανε χαρούμενο, για ότι ενοχλούσε τους καθηγητές μου. Όλα αυτά θα έπρεπε να αλλάξουν. Μαζί με αυτά ο κύριος Κάπα είχε ακόμα μια φανταστική πρόταση. Ήταν Παρασκευή και στις 8 είχα Αγγλικά. Τι πιο καλό από το να πήγαινα εκεί με μια νέα ενδυματολογική πρόταση. Θα φορούσα φούστα, αφού ήμουν ομοφυλόφιλος δεν θα είχα πρόβλημα να πάω ντυμένος έτσι, πρέπει να σκέφθηκε. Στη θέση του, πρέπει να είχε συμπεριλάβει και τις ανασκαφές μου στο πορτοφόλι του. Σε περίπτωση που είχα αντιρρήσεις, η λύση ήταν μια. Θα έτρωγα ξύλο.

...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...