25.7.12

Το Δωμάτιο

παίρνω μια βαθιά ανάσα / προχωρώ / φτάνω έξω από την πόρτα του δωματίου σου / έχω πάρει ήδη την απόφασή μου

το σκηνικό είναι το ίδιο / πλησιάζω κοντά και σε ακούω που φωνάζεις / τρέχεις / έχω τόσα χρόνια να σε δω / πρέπει να'ναι από τότε που σε έκλεισα σε αυτό το δωμάτιο / προσπαθούσα να σε απομονώσω

σήμερα θέλω όσο τίποτα άλλο να σε δω / να δω τι είναι μέσα σε αυτό το δωμάτιο που σε τρομάζει / τι είναι αυτό που μας * τρομάζει

- Φεγγαρογητεμένε! * σου φώναξα

ξαφνική σιωπή / δεν τρέχεις / ούτε φωνάζεις / το χέρι μου αγγίζει το πόμολο της πόρτας σου / η σιωπή μετατρέπεται σε θόρυβο
ανοίγω την πόρτα / τόσο ώστε να μπορώ να διακρίνω τι υπάρχει μέσα / ένα σκοτεινό δωμάτιο βρίσκεται μπροστά μου / μια λάμπα στα δεξιά μου με βοηθά να διακρίνω τις σκιές / δεν είσαι πουθενά / ή έτσι νομίζω..

- Είμαι εδώ / που βρίσκεσαι; *

ξέρω πως με ακούς / μπαίνω στο δωμάτιο / ο θόρυβος, πιο δυνατός / νομίζω θα μου σπάσει τα τύμπανα / η πόρτα ανοιχτή / αν θες μπορείς να φύγεις / δεν θέλω άλλα δεσμά να σου βάλω
παίρνω την λάμπα και προχωρώ / ξεκινάω κάνοντας το δωμάτιο γύρω - γύρω / μοιάζει με αυτό που είχα μικρός / μόνη διαφορά ότι τότε είχε άπλετο φως / είναι σκοτεινό με τη μόνη λάμπα που βρίσκεται στα χέρια μου, να δίνει μια απόκοσμη λάμψη

βλέπω τους τοίχους / δύο κάδρα βρίσκονται εκεί / είναι τα ίδια κάδρα με τότε / απεικονίζουν δύο μικρά παιδιά / θυμάμαι που τα κοιτούσα με τις ώρες / το ένα από το Παρίσι / το άλλο από το Λονδίνο / ήταν τα μέρη που ήθελα να πάω / μέχρι σήμερα ενώ έχω πάει σε πολλά μέρη, δεν έχω ακόμα πάει ούτε στο Παρίσι, μήτε στο Λονδίνο

το γραφείο μου βρίσκεται μπροστά μου / ένα μισοτελειωμένο παζλ και ένα ποτήρι πολυκαιρισμένο νερό δείχνει το πόσο απότομα έφυγα από αυτή την κατάσταση / δίπλα στο γραφείο, το παράθυρο / είναι χτισμένο, στην προσπάθειά μου να σε κλείσω για πάντα έχτισα ένα σωρό τοίχους / μα που είσαι όμως τώρα; / σε άκουγα να φωνάζεις και να τρέχεις / που βρίσκεσαι;

- Η ντουλάπα είναι η μυστική σου κρυψώνα; *

ναι, αυτή πρέπει να είναι / θυμάμαι που όταν αισθανόμουν ευάλωτος κλεινόμουν μέσα της και μιλούσα στον εαυτό μου / τον καθησύχαζα / είχα βρει τρόπο να κλειδώνομαι μέσα αλλά παράλληλα να μπορώ να βγαίνω όταν θέλω
την ξεκλειδώνω και σε ακούω που κλαις / είσαι μέσα της / τα παιδικά μου ρούχα εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μου / αφήνω την λάμπα κάτω και κοιτάζω μέσα / κάθεσαι στη γωνία / διπλωμένος στα δύο

- Φεγγαρογητεμένε; / κοίταξέ με / δεν θέλω το κακό σου / δες / μπήκα στο δωμάτιο που μας τρομάζει! *

κάθομαι δίπλα σου / η ντουλάπα δεν είναι πια άνετη κρυψώνα για το μέγεθός μου / σε κοιτάζω / είσαι τόσο όμορφος / έχεις μια λάμψη, το ίδιο απόκοσμο φως που έχει το δωμάτιο στην παρουσία της λάμπας / αποφεύγεις να με κοιτάξεις / όμως δεν είσαι σκυφτός / έρχομαι κοντά / σε αγκαλιάζω / είσαι μικρόσωμος / πετάγεσαι, αλλά δεν φεύγεις

- Έλα να βγούμε έξω από τη ντουλάπα / δεν είναι πολύ όμορφα εδώ / το δωμάτιο είναι δικό σου / ολόκληρο / τους τοίχους θα ρίξω και την πόρτα θα αφήσω για πάντα ανοιχτή / μη φοβάσαι / το δωμάτιο έξω είναι ασφαλές / έλα.. *

είσαι στην αγκαλιά μου / δεν κλαις / σηκώνομαι / βγαίνουμε αγκαλιά έξω από την ντουλάπα / μαζί
η λάμπα αστράφτει και γεμίζει το δωμάτιο με φως / είμαστε μόνοι

- Άνοιξε τα μάτια σου / δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς εδώ / είμαστε μόνοι μας / κοίταξε πόσο φως! *

ανοίγεις τα μάτια σου και κοιτάς γύρω / το φως πρέπει να σε τυφλώνει / ναι, το ξέρω / έχεις πολύ καιρό να δεις το δωμάτιο φωτεινό / είσαι τόσο όμορφος * / σε κατεβάζω από τα χέρια μου και στέκεσαι ακίνητος / επεξεργάζεσαι τον κόσμο γύρω σου / τα παιδικά σου μάτια λάμπουν / είναι η σειρά μου να βάλω τα κλάματα / προχωράς και πηγαίνεις προς το παζλ / πόσο καιρό ήθελες να το τελειώσεις άραγε;

πηγαίνω στο παράθυρο / ο τοίχος δεν υπάρχει πια / κοιτάζω έξω / η θέα του μπαλκονιού με γυρίζει στο σήμερα

Constantine Belias

- Έχω αφήσει την πόρτα σου ανοιχτή / το δωμάτιό σου γέμισε με φως / τώρα τίποτα δεν θα σε τρομάξει *

2 σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...